Yalçın Kıldıran’ın Ardından

Sevilen sayılan bir insan vefat edince ilk haftalarda bir şeyler yazılır sonra yavaş yavaş unutulmaya başlarlar o süreçten sonra geride kalanlara zorlu süreç başlar...

Böyle durumlarda yazması da zor konuşması da hele ki kaleme aldığınız kişi sevdiğiniz bir isimse saatlerce ekrana bakıp 2 kelime bile yazamazsınız.
İşte Yalçın Kıldıran öyle biriydi günlerdir yazmak isteyip de yazamadığım saatlerce boş boş ekrana bakıp eski günleri gözümün önüne getirdiğim isimdi.
Başa dönecek olursak 90 yılların Kocaelispor efsanesi sahalarda esiyordu. Şu anda bile o kadroyu ezbere saydığımız isimler resmen Kocaelispor ile fırtınalar estiriyordu.
Hepsini ayrı ayrı seviyordum Melih abi olsun , Turan abi olsun , Faruk abi olsun , Tuncay abi olsun , Alper abi olsun hepsi benim için kahraman isimlerdi ama Yalçın abi Değirmendere’de komşu olmamız nedeniyle onun yeri hepsinden ayrıydı.
Kimse bilmez aslında karlı bir Bursa maçında İzmit’de dili boğazına kaçmıştı o gün ölümden dönmüştü.Allah onu eşi Neşe abla ve kızı Dilaraya bağışlamıştı. Sonra bir Avrupa maçında çok ciddi sakatlık geçirdi ama onun karakterinde pes etmek yoktu.
Yılmadı her zaman çalıştı, her zaman mücadele etti. Kocaelispor’un efsane kadrosunda her zaman yer aldı. Pes etmedi çabaladı Tavşanlı’da doğmuş olmasına rağmen o azmi hırsı mücadeleci ruhu onu Kocaelispor’un efsanesi yaptı. İzmit onu ayrı sevdi Kocaelispor camiası onu ayrı sahiplendi.

Futbola veda ettikten sonra yine çabaladı çalıştı. Teknik direktör oldu. Kocaelispor Süper Genç Kadrosuyla inanılmaz işler çıkarttı. Futbolcuğunda nasılsa teknik adam olarak da aynıydı hırslıydı okul hayatım sürerken ekibine aldı. Futbol takımı ve teknik heyet arasında köprü vazifesini verdi. Aynı zamanda basın işlerine bakıyordum.
İnanılmaz bir aileydik o 2 sene boyunca çok şeyler yaşadık iyi oldu kötü oldu ama 1 kere bile aile ortamından dışarı bir şey çıkmadı bunu başaran isim Yalçın Kıldıran’dı Kocaelispor için çok büyük şanstı.

Onun yetiştirdiği ekip 2 sene üst üste inanılmaz işler ortaya çıkardı. O kadro olduğu gibi A takıma çıkarılsa Kocaelispor ne 3.lig’e düşer ne de zorlu süreçler yaşardı.

Çok kırıldı çok yıpratıldı. Onun ruhunda pes etmek yoktu ama Kocaelispor futbol kulübünde hangi başkan olursa olsun onun kulüpte görev alması gerekiyordu. Maalesef bizim camiamızda aidiyet duygumuz olmadığı için gereken yapılmadı. Sahip çıkılmadı.
Yaşadığı onca sıkıntıya rağmen her zaman güldü her zaman pozitif oldu.
Şu anda artık tek isteğim Kocaelispor camiasında ve çok sevdiği Değirmendere’de adının yaşatılması. Bunu hak eden birisiydi.
Son olarak eşi Neşe ablaya ve kızı Dilara’ya Allahtan sabır diliyorum. Bizler yaşadığımız sürece Yalçın abinin aziz hatırası her zaman yaşayacak onu her zaman hatırlayacağız hiçbir zaman unutmayacağız

Mekanın cennet kabrin nur dolsun Seni Çok Seviyoruz YALÇIN KILDIRAN...